(artwork by Santiago Carbonell)
Αυτοί που τόσα βράδια επέζησαν
εκπνέοντας μελαγχολία και καπνό
σαν έρθει η ώρα να σμίξουν, τελετουργικά
σχεδόν οργανώνουν την καύση τους
Πλένουν το πρόσωπο, τα χέρια τους
ξεπλένουν με ιδρώτα το αίμα από τα
μάτια της νύχτας, την αλμυρή προσμονή
από της λύπης το πάλλευκο σώμα
και με ένα σημάδι τόσο δα αναγνωρίζονται
Χωρίς να κοιταχτούν στα μάτια
έτοιμοι να βάλουν φωτιά
στης μοναξιάς το εύφλεκτο στρώμα
(ανέκδοτο)