(artwork by Jose Royo, Primavera)
Πόσο μεστή η ώρα τούτη
που το λιόγερμα
χρυσίζει τα μαλλιά σου.
Η σκιά σου διαπερνά μ’ απαλότητα
το πρόσωπό μου.
Ανάλαφρα βήματα στο ξέφωτο της χαράς.
Ένα κομμάτι καυτής αγάπης
με μια πρωτόγνωρη θέληση.
Ένα χάδι στη στοργική
και γλυκιά προσδοκία.
Το άκουσμα μιας ζεστής μελωδίας.
Οι ψίθυροι της καρδιάς μας
που αναπαύονται ήσυχα
στο φως του ήλιου.
Ένα τριαντάφυλλο στο πέτο
της χρυσοπόρφυρης δύσης.
Ένας αποχαιρετισμός στο σήμερα.
Κι ένα φιλί στο στόμα σου.
(από τη συλλογή «Σκόρπια ποίηση» μέσα δεκαετίας 1980)