(«Η αγνώριστη» Κατά Σχεδιογράφημα Γ. Ιακωβίδου)
Ποια είναι τούτη
Που κατεβαίνει
Ασπροεντυμένη
Οχ το βουνό;
Τώρα που τούτη
Η κόρη φαίνεται,
Το χόρτο γένεται
Άνθι απαλό·
Κ'ευθύς ανοίγει
Τα ωραία του κάλλη,
Και το κεφάλι
Συχνοκουνεί·
Κ'ερωτεμένο,
Να μη το αφήση,
Να το πατήση,
Παρακαλεί.
Κόκκινα κι'όμορφα
Έχει τα χείλα,
Ωσάν τα φύλλα
Της ροδαριάς,
Όταν χαράζη,
Και η αυγούλα
Λεπτή βροχούλα
Στέρνει δροσιάς.
Στέρνει δροσιάς.
Και των μαλλιώνε της
Τ'ωραίο πλήθος
Πάνου 'ς το στήθος
Λάμπει ξανθό.
Έχουν τα μάτια της,
Οπού γελούνε,
Το χρώμα πού ναι
'Σ τον ουρανό.
Ποια είναι τούτη
Που καταβαίνει
Ασπροεντυμένη
Οχ το βουνό;
(ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΣΟΛΩΜΟΥ ΑΠΑΝΤΑ ΤΑ ΕΥΡΙΣΚΟΜΕΝΑ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ
ΤΥΠΟΙΣ Π. Α. ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΝ ΚΑΡΟΛΟΥ ΜΠΕΚ 1901)